Osoby wykonujące zawody związane z opieką: przewlekle chorzy pacjenci cierpiący na zmęczenie
Pomaganie, wspieranie i towarzyszenie osobom starszym jest ważnym zadaniem. To praca, która nadaje sens życiu. Jest to zawód z celem. Z drugiej strony, pielęgnacja i opieka to ciężka praca. Praca ta jest jednak niezbędna, przede wszystkim w sektorze opieki zdrowotnej. Wszyscy kiedyś się zestarzejemy. Dzięki temu zawód opiekuna jest przyszłościowy. Dla wielu osób jest to wciąż satysfakcjonujące powołanie życiowe. Liczby mówią jednak innym językiem i nie sugerują wysokiego poziomu zadowolenia z pracy. Coraz mniej osób, głównie kobiet, chce wykonywać te prace. 90% wszystkich pracowników sektora opieki na całym świecie to kobiety, które w większości pracują w pełnym wymiarze godzin. Jednak tylko nieliczni pozostają na tym stanowisku na dłużej. I nawet tam, gdzie poziom motywacji jest wysoki, wiele kobiet pracujących w sektorze opieki – czy to w szpitalach, domach opieki, czy w opiece domowej – rzuca ręcznik, ponieważ nie mogą lub nie chcą one już kontynuować pracy w panujących warunkach – zarówno ze względów umysłowych, jak i fizycznych.
Aby zobrazować skalę problemu: w gospodarce przemysłowej, takiej jak niemiecka, pracodawcy szukają zastępstwa średnio przez 183 dni po tym, jak pracownicy złożą wypowiedzenie. Jest to wyraźna oznaka braku wykwalifikowanego personelu. Średni wiek pracowników sektora opieki w Niemczech wynosi 50 lat, a sytuacja jest podobna w innych krajach zachodnich, takich jak Szwecja i Kanada. Wizerunek zawodów związanych z opieką w Szwecji jest lepszy niż w Niemczech, ponieważ prawie wszyscy pracownicy opieki mają tam wykształcenie wyższe. Niemniej jednak nie zakończyło to problemu z brakiem nowych rekrutów i napływem młodych talentów.
Niedawno Światowa Organizacja Zdrowia wszczęła alarm. W swoim raporcie opublikowanym w 2020 r. WHO stwierdziła, że niedobór pracowników sektora opieki na całym świecie wynosi około 5,9 miliona ludzi. Już teraz miliony pracowników pozyskanych z innych branż wspierają sektor opieki. Aby uniknąć kryzysu opiekuńczego, każdy kraj musiałby co roku zwiększać liczbę pracowników opieki kończących szkolenie średnio o 8%. Ale jak można to osiągnąć?
Tworzenie czasu dla opieki i zwiększanie jej jakości
Według Międzynarodowej Rady Pielęgniarek (ICN), problemy w sektorze opieki są podobne na całym świecie: po pierwsze, istnieje zbyt wiele działań, które mają niewiele wspólnego z zapewnieniem opieki, a które również wymagają uwagi. Po drugie, nie docenia się ogromnego potencjału pracowników opieki, a po trzecie, poziomy płac w tym sektorze są niższe niż w porównywalnych zawodach. Tak więc widać to czarno na białym. I to już od dłuższego czasu.
Wystarczy zapytać pracowników świadczących mobilne usługi pielęgniarskie o ich codzienne problemy i wymagania, a wszystko stanie się jasne: czas jest na wagę złota, a osoby pracujące w tym zawodzie są przytłoczone zbyt dużą biurokracją. Od napełniania strzykawek insuliną po pomoc przy posiłku w porze obiadowej – wszystko musi być robione w pośpiechu. Cierpią na tym kontakty społeczne i czas jakościowo spędzony z podopiecznymi. W rezultacie zaniedbywane są działania profilaktyczne, które mają na celu utrzymanie, a nawet poprawę zdrowia osób starszych. Nie zapominajmy: szkolenie w zakresie opieki geriatrycznej dotyczy całościowej opieki, uwzględniającej indywidualne potrzeby. A właśnie to bywa często pomijane w codziennej pracy. Potrzebne są rozwiązania, które pozwolą zaoszczędzić czas na opiekę i zwiększą motywację personelu: od cyfryzacji dokumentacji opiekuńczej przez nowe, bardziej elastyczne modele czasu pracy, aż po ukierunkowane angażowanie wolontariuszy. Wszystko, co pozwala zaoszczędzić czas, pomaga zwiększyć satysfakcję z pracy i lojalność pracowników wobec firmy.
Większe uznanie dla pracy opiekuńczej
A co z potencjałem pracowników opieki? Są kraje, w których pracownicy ponoszą większą odpowiedzialność. Podczas gdy w Niemczech lekarze delegują zadania pracownikom opieki, w krajach takich jak Szwajcaria, Holandia i Szwecja obowiązuje zasada indywidualnej odpowiedzialności. Opiekunowie mają większą swobodę w podejmowaniu decyzji, co pozwala im wymyślać własne rozwiązania dotyczące tego, jak najlepiej traktować osoby znajdujące się pod ich opieką. Daje to satysfakcję z pracy i zwiększa uznanie. I otwiera możliwość samoorganizacji. To z kolei poprawia jakość pracy i czyni ją bardziej atrakcyjną. Akademizacja tej dziedziny zawodowej może również przyczynić się do zapewnienia wyższego poziomu kwalifikacji. W połączeniu z uczciwym wynagrodzeniem buduje to szacunek. To prowadzi nas z powrotem do tego, co ustaliliśmy na początku: praca w opiece musi mieć znaczenie. W interesie nas wszystkich już teraz powinno być rozpoczęcie wprowadzania zmian jutrzejszego świata opieki. W końcu nikt z nas nie staje się młodszy. Średnia przewidywana długość życia osób urodzonych w 2020 roku wynosi 81 lat. A kto nie chciałby być pod dobrą opieką w ostatniej fazie życia i jak najdłużej pozostać sprawnym i zdrowym?
Ten artykuł jest częścią naszego magazynu dla klientów „PROconcept“. Zachęcamy do pobrania cyfrowej wersji magazynu.
